Zaterdag 19 maart was er weer de jaarlijks FODOK / NDJ dag. Deze keer viel het samen met de DEAF GAIN bijeenkomst, maar gelukkig allemaal op dezelfde locatie.
De kinderen konden naar het kinderprogramma, waar ze een top dag hadden met veel activiteiten, snoep, gebarentaal, lieve gebaarvaardige begeleiders en heel veel lol samen.
Het tienerprogramma waarvoor mijn zoon zich had opgegeven, gamen en sport en spel ( 12-16 jaar) ging helaas niet door. Dat was een grote teleurstelling, vooral omdat men was vergeten door te geven dat het tienerprogramma bleek te zijn geannuleerd. Dus na de algemene ledenvergadering van de Nederlandse Dove Jongeren is hij, balend, met de trein naar huis gegaan.
We begonnen de dag met de algemene ledenvergadering van de Fodok. De opkomst was gelijk andere jaren summier.
De oudergroep ziet het belang van de FODOK, ( binnenkort doofdivers) o.a. door het feit dat zij naast Simea en Hoormij een officieel aanspreekpunt en meedenktank is van OC&W betreffende passend onderwijs. De overheid ziet de FODOK en gebruikt haar als officiële vertegenwoordiger en belangenbehartiger van ouders en kennisbank van dove en sh kinderen/ cluster 2.
De oudergroep ziet het daarom als haar taak om mee te denken/ input te leveren en een vinger aan de pols te houden om de actuele situatie in zake doofheid/ kinderen/ school duidelijk te krijgen en te delen.
Als tweede hadden wij ons opgegeven voor de Deaf Gain bijeenkomst van de HU.
We zijn daar naar de presentatie geweest van Wouter Boulier. Wouter en zijn vrouw Annemieke van Kampen hebben een stichting Bob en Sofie met als belangrijkste doel het beheren en toegankelijk houden van het handtheater. Deaf Gain is opgezet om te laten zien dat Doofheid ook als iets positief gezien kan worden. Wouter bekrachtigde dit door enkele voorbeelden te laten zien wat horenden juist hebben overgenomen uit de Dovenwereld. Bijvoorbeeld het gebruik van gebaren tijdens het duiken en de Huddle tijdens het American Foodball. Annemieke en Wouter hebben de visie dat Dove kunstuitingen zoals theater in gebarentaal Deaf Gain doen laten groeien.
Toen volgde de jaarlijkse terugkerende lunch, met zalige broodjes, en kletste we bij met Rebecca van Lieshout, die vorig jaar, verhuisde naar Groningen om bij de school van haar zoon, Guyot, te wonen, en bezochten we de infostands waar uiteraard JCT fonds vertegenwoordigd was en ook Maaike Ferf Jentink van Stille gum, zie www.stillegym.nl prachtig initiatief.
Wij bezochten daarna nog 2 workshops. De eerste was AB- ers over passend onderwijs door Karin Bezemer en Karin van Vianen van de Polanenschool en de tweede werd gegeven door Jantine Brokking en Eva Praes met de titel Hoe overleef ik school?
De eerste workshop leverde eigenlijk geen nieuwe informatie op. Er werden algemene dingen verteld over het passend onderwijs die allang bekend zijn bij ouders van, en betrokkenen. Genoemd werd nog dat De polanenschool die al langere tijd bezig is, met het opzetten van een mediumsetting ( zoals deze ooit bedacht is) Ze zijn in overleg met een reguliere school en willen hier met een groepje dove/ sh kinderen starten binnen een reguliere groep. Mooi als dit gaat lukken.
Deze vorm van medium-arrangement is mooi maar waarschijnlijk, en uit de praktijk reeds duidelijk geworden, uitsluitend haalbaar wanneer zo’n groep gevormd wordt en ontstaat op een gezonde dovenschool. De Polanenschool is hier een voorbeeld van. De situatie op bv de Plataan ( SO) in Zoetermeer is compleet anders. Hier is zoiets volstrekt ondenkbaar. Het VSO Zoetermeer had ooit zo’n samenwerking met een middelbare school maar die is 2 jaar geleden opgeheven.
Duidelijk wordt opnieuw dat, passend onderwijs niet uitontwikkeld is en dat er ruimte zit tussen de nu ontstane, voorlopige, regels, ouders moeten goed opletten en zelf actief meedenken en zoeken naar informatief buiten hun eigen instelling om, en te rade gaan bij andere ouders. En, en dat is echt zorgwekkend, er voor het kind dat alleen in een reguliere klas zit, niets standaard geregeld is of wordt wat betreft CIDS, Cultuur, indentiteit Doof Slecht horend. Wat voor kinderen op een SO school en voor de kinderen die in een groepje regulier gaan vanzelfsprekend en geregeld is, NGT als instructietaal, NGT als vak, dove cultuur, dove rolmodellen, is er voor de alleen gaande kinderen helemaal niet.
De laatste workshop was heel fijn. Twee mooie jonge dames die vol zelfvertrouwen spraken over hun schoolverleden en (school/opleiding) heden. Regulier/ Slechthorende school en Guyot en op internaat gaan. Beide hebben zij alles meegemaakt. Gevormd en gesterkt op de dovenschool. Beide geven aan dat zij hun identiteit op het SO konden vinden/ vormgeven. Op de regulierschool was Jantine “ dat slechthorende meisje” Dat leek haar identiteit te zijn. Toen zij op het SO kwam viel dit weg, iedereen was “ de dove sh meisje/ jongen” En wat blijft er dan nog over? Er komt dan ruimte om te ontdekken wie je echt bent. Ook op de reguliere school hebben zij veel geleerd en beide zijn blij dat zij hier zijn geweest/ zijn. Het niveau en het tempo zijn over het algemeen hoger, en dat is best fijn. Zeker als je sterk in je schoenen staat en een goede basis hebt. Tips die zij ons meegaven zijn: Zorg voor goede tolken, en goede AB-er, neem initiatief, en zet door, het is niet makkelijk, maar geef niet op. En, heel belangrijk noemen beide, houd contact met je dove vrienden!
Lastig vonden beide het leren van een andere taal/ Engels op een reguliere school.
Op het SO wordt er anders lesgegeven en is er veel interactie. De oudergroep gaat op zoek naar meer informatie hierover. Uit eigen ervaring weet ze dat er binnen de AB dienst van Kentalis Zoetermeer geen kennis hierover beschikbaar is en dat ouders, scholen, leerlingen en tolken ieder voor zich, keer op keer, het wiel uitvinden. Engels gespecialiseerde schrijftolken kunnen wellicht in de toekomst uitkomst bieden. Sommige NGT tolken, tolken Nederlands ( vertalen dus) met een Engels mondbeeld.
Ook solo apparatuur kan worden ingezet. Luistertoetsen worden vervangen door toetsen met ondertiteling. Deze zijn wel schaars en duur. Ook kan de luistertoets vervangen worden door de tekst uit te printen op papier en het Engels, het wordt dan een leestoets.
Met een vol hoofd, chaotische aantekeningen, folders en vistekaartjes, grote dorst en een tas vol knutsels en vermoeide blije meisjes op skeelers verlaten wij wederom, zeer de moeite waard zijnde FODOK dag, op weg naar de Mac. Al jaren traditie en die zijn er tenslotte om in stand te houden.
Bedankt FODOK en NDJ en tot volgend jaar!
Arjenne Fakkel en Jacqueline van den Heiligenberg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten